FK Crvena zvezda osnovan je 4. marta 1945. godine, u sklopu SD Crvena zvezda, a kao naslednik FK Jugoslavija.
Crvena zvezda je najtrofejniji fudbalski klub u Srbiji osvojivši ukupno 56 titula, uključujući 28 domaćih šampionata, 24 nacionalna kupa, dva Mitropa kupa, jedan Kup šampiona i jedan Interkontinentalni kup.
Svakako najbitniji i najveći trofej u klupskoj istoriji desio se u Bariju, 29. maja na stadionu “Sveti Nikola” kada je Crvena zvezda slavila protiv Marseja nakon boljeg izvođenja penala i postala prvak Evrope.
Prva utakmica je odigrana protiv Prvog bataljona Druge brigade KNOJ-a. Zvezda je dobila taj meč sa 3:2, a strelac prvog gola je bio Kosta Tomašević.
Prvi trofej crveno-beli osvojili su 1948. godine i to Kup Jugoslavije pobedom od 3:0 protiv večitog rivala- Partizana.
Pravi uspon kluba desio se u sezoni 1956/57 kada su za Zvezdu nastupali: Beara, Durković, Stanković, Popović, Mitić, Kostić, Šekularac…
Period krize Zvezde desio se od 1958. do 1966. godine kada se dešavalo da navijači revoltirani lošim izdanjima svojih momaka uleću na teren i ruše golove u sred utakmice.
Na leto 1966. počinje povratak posrnulog diva, na mesto trenera postavljen je legendarni Miljan Miljanić, koji je uklopio Dujkovića, Đorića, Dojčinovskog, Karasija, Aćimovića, Lazarevića, Krivokuće, Džajića i Ostojića. Tim je osvojio tri titule šampiona zaredom, a igrao je i poufinale KEŠ-a 1971. gde je izgubio od grčkog Panatinaikosa. Meč u Beogradu pratilo je više od 100.000 gledalaca.
Klub se nakon odlaska Mijana Miljanića nalazio u krizi sve dok 1977. godine na mesto trenera nije postavljen Gojko Zec. Zvezda je osvojila titulu sa postignutih 67 golova i 9 bodova više od prvog pratioca. Najveća razlika u istoriji Jugoslavije. Zvezda je 1979. godine 1. put igrla finale u Evropi i izgubila od Borusije iz Menhengladbaha.
Stvaranje “Barija” počelo je 1986. godine. Došli su Borislav Cvetković i Milivoj Bračun iz Dinama, a iz niškog Radničkog došao je Dragan Stojković Piksi. Godine 1987. u Crvenu zvezdu stižu Dragiša Binić i Robert Prosinečki. Dejan Savićević i Darko Pančev dolaze 1988. godine. Belodedić se priključuje klubu iz rumunske Steaue 1989, ali pravo nastupa stiče tek u proleće 1990.
Leta 1990. godine Dragoslava Šekularca dotadašnjeg trenera koji je osvojio titulu državnog prvaka menja Ljupko Petrović. Timu se ponovo priključuje i Vladimir Jugović koji je do tada bio na pozajmici u Radu. Međutim Zvezdu napušta njen dotadašnji kapiten Dragan Stojković koji odlazi u Olimpik iz Marselja, tima sa kojim će Zvezda igrati u finalu KEŠ-a naredne godine. Najveće pojačanje stiže iz Vojvodine, Siniša Mihajlović, čiji je transfer od milion maraka bio najveći do tada u Jugoslaviji.
Sve je spemno da Zvezda postane prvak Evrope.
Padali su redom- Grashopers, Rendžers, Dinamo Drezden, Bajern Minhen, i na kraju Olimpik Marsej.
Iste godine, ali 8. decembra Zvezda je postala i prvak sveta pobedivši čileanski Kolo-Kolo sa 3:0 u Tokiju.
Od 1992-2000 Zvezda je samo jednom bila prvak države, 1995. Dolaskom Slavoljuba Muslina, crveno-beli su počeli opet da liče na tim. Osvojen je Kup 1999. godine, a sledeće sezone i titula.
Crvena zvezda je od tada pa do danas u velikim finansijskim problemima, ali se klub polako, stepenik po stepenik stabilizuje, i uskoro se očekuje da opet stane na noge. Možda baš ove sezone ulaskom u toliko sanjanu Ligu šampiona.